Energie der Berge
Od czasu do czasu dostrzegałem odniesienia do psychologii i psychoanalizy, na przykład ironicznego dylematu jeża, a także Human Instrumentality Project, który wydaje się być tylko rozwiązaniem fundamentalnej psychologicznej ludzkiej wady. Nawet ostatnie dwa odcinki to kompletna psychologiczna dekonstrukcja głównych bohaterów.
Jakie inne odniesienia, może nawet dorozumiane, istnieją w Serii? Po co się skupiać, zwłaszcza na psychoanalizie?
Jakie inne odniesienia, może nawet dorozumiane, istnieją w Serii?
Strona Wikipedii poświęcona tej serii dość dobrze to opisuje. Stwierdza, że jego odniesienia obejmują tytuły odcinków („Mother Is the First Other”, jako odniesienie do kompleksu Edypa) do głębokich psychologicznych urazów bohaterów wobec ich rodziców (szczegóły na stronie Wikipedii można znaleźć na stronie Wikipedii).
Stwierdza również, że ostateczny cel Projektu Instrumentalności Ludzkiej i związek między Evami i ich pilotami mocno przypominają teorie Freuda dotyczące wewnętrznego konfliktu i komunikacji międzyludzkiej.
Podtytuł w odcinku 4 (dylemat jeża, jak wspomniałeś) to koncepcja opisana przez filozofa Arthura Schopenhauera i wspomniana w tym odcinku przez Misato jako opis jej związku z Shinjim.
Wikipedia mówi dalej, że oprócz odniesień do Freudowskiej Psychoanalizy, istnieją również drobne odniesienia do teorii stojących za terapią Gestalt.
W odcinku 15 jest odwołanie do teorii zmiany Gestalta (...). Odcinek 19 jest zatytułowany „Introjection”, termin psychoanalityczny używany przez wielu terapeutów Gestalt do wskazania neurotycznego mechanizmu używanego do umysłowego przetwarzania doświadczeń.
Po co się skupiać, zwłaszcza na psychoanalizie?
Mówi się, że serial jest głęboko osobistym wyrazem osobistych zmagań Hideaki Anno (autora), ponieważ nastąpił po czteroletnim okresie depresji, która mogła być głównym źródłem wielu psychologicznych elementów serii , a także jego postacie.
Wikipedia podaje, że autor był rozczarowany japońskim stylem życia otaku podczas produkcji serialu. Między innymi z tego powodu, mimo że emitowany był w ramówce dla dzieci, w miarę postępów fabuła serialu staje się coraz mroczniejsza i bardziej psychologiczna.
Anno uważała, że ludzie powinni być narażeni na realia życia w jak najmłodszym wieku, a pod koniec serii porzucono wszelkie próby tradycyjnej logiki narracyjnej, a ostatnie dwa epizody rozgrywały się w umyśle głównego bohatera.
Na stronie autora w Neon Genesis Evangelion Wiki znajduje się również następujący cytat:
Starałem się zawrzeć wszystko o sobie w Neon Genesis Evangelion ... siebie, załamanego człowieka, który przez cztery lata nic nie mógł zrobić. Człowieka, który uciekł przez cztery lata, który po prostu nie umarł. Potem jedna myśl. „Nie możesz uciec”, podszedł do mnie i wznowiłem tę produkcję. To produkcja, w której moją jedyną myślą było wypalenie moich uczuć w filmie.
