Van Slang - Czy jesteś moim YAAR? - Szybkie notatki na temat lokalizacji treści - a nie tłumaczenia #shorts
Natknąłem się na wiele forów i stron fanowskich różnych anime. Wygląda na to, że spośród 300 milionów ludzi w Ameryce istnieje ogromny rynek anime, szczególnie w branży gier i transmisji strumieniowej (o czym świadczą JRPG i Hulu / Netflix z określonymi sekcjami anime).
Dlaczego więcej anime, które nie są odnawiane na drugie sezony w Japonii, nie jest wysyłanych do Ameryki w celu inwestycji i kontynuacji?
Uwaga: rozumiem, kiedy anime jest przerywane, ponieważ manga nie jest pisana. Czy jednocześnie nie można kupić własności intelektualnej autora i zamienić ją w amerykańskie anime?
5- Pytasz tak, jakby to się nie działo, ale Sailor Moon Crystal i Dragon Ball Super zostały stworzone zasadniczo tylko dla zachodnich fanów, a jest kilka innych przykładów. Jeśli zastanawiasz się nad mniej popularnymi programami, wydaje mi się mało prawdopodobne, aby dzieło, które odniosło tylko umiarkowany sukces w Japonii, miało duży rynek zachodni.
- @LoganM ** Wydaje mi się mało prawdopodobne, aby dzieło, które odniosło umiarkowany sukces w Japonii, miało duży rynek zachodni. ** Rosario + Vampire zostało anulowane przez sieć (Gonzo) i złożono petycję, aby kontynuować. Dodano ponad 28 tys. Podpisów. Trudno mi uwierzyć, że oglądalność blisko 30 tys. Osób, która podpisze petycję, nie jest dobrą decyzją biznesową. JEŚLI sprzedajesz nawet 20 000 w serialach DVD po 20 $ za sztukę (szacuję 3 płyty CD na 12 odcinków), masz 1,2 miliona dolarów, dużo do zapłacenia za wszystkie swoje wydatki i tym podobne, nawet nie uwzględniając żadnych towarów ani reklam ...
- Nie doceniasz kosztu stworzenia anime, zobacz anime.stackexchange.com/questions/4175/…. Biorąc pod uwagę te liczby, sezon obejmujący 12 odcinków kosztowałby ponad 1,2 mln USD. Ponadto liczby te mają już prawie dziesięć lat, a od tego czasu koszty nieco wzrosły.
- Nie wszyscy z 300 milionów są fanami anime, ani nie są skłonni kupować wszystkiego, co im rzucisz tylko dlatego, że pochodzi z Japonii.
- @LoganM Jak powiedziałem, jest to BARDZO konserwatywne liczby, które nawet NIE ZACZYNAJĄ uwzględniać wszystkich sposobów zarabiania pieniędzy przez anime. Ponadto liczby, które połączyłeś, MUSZĄ BYĆ JENEM, a nie dolarami (chociaż według odcinków). Więc patrzyłbyś na wszystko powyżej, co sprzedałeś z zyskiem z towarów, reklamy, dalszej sprzedaży itp.
Może cię to zaskoczyć, ale anime, które zazwyczaj oglądasz, nie jest tym, co jest uważane za główny nurt w kraju pochodzenia, chyba że oglądasz programy dla dzieci i rodzin.
W rzeczywistości większość anime konsumowanych przez społeczność międzynarodową to tak zwane „anime późnej nocy”. Ogólne oceny tych seriali telewizyjnych są tak niskie, że przeciętny Japończyk prawdopodobnie nigdy ich nie widział. Innymi słowy, są bardzo nisza. Aby zrekompensować niską ocenę i oglądalność, tego typu anime zazwyczaj zarabia na sprzedaży Blu-ray, DVD i innych towarów.
Ponieważ oglądalność jest niska, budżet na stworzenie anime jest również dość niski. Znawcy branży wspomnieli, że średni budżet na jeden z 13 odcinków serialu to około 2 miliony dolarów.
Niska oglądalność tych anime jest wynikiem wielu czynników, z których najważniejszym jest kultura. Jeśli nie wiesz, jak działa sytuacja w Japonii, pracownicy biurowi zwykle pracują na 12-godzinne zmiany; studenci mają również przydzielone duże ilości pracy (oprócz zobowiązań klubowych) i mają tylko wakacje i niedziele. Przy całej tej pracy, kto ma czas, aby spać do późna i oglądać anime późną nocą?
Pewnie masz rację, na pewno zagraniczne inwestycje w te produkcje mogą tchnąć nowe życie w te produkcje. Niestety prawda jest trochę skomplikowana. Jak możesz być świadomy lub nie, wszystkie anime (z wyjątkami takimi jak blok Noitamina) są gloryfikowanymi reklamami promującymi nie tylko wydawców mangi, gier i lekkich powieści, ale także firmy produkujące muzykę (jak myślisz, kto zyskuje na tych OP i ED?), A także ogólni reklamodawcy produktów, tacy jak Pizza Hut i Lawsons. Tacy reklamodawcy produktów nie przejmują się sprzedażą, próbują sprzedać się tobie w przeciwieństwie do anime.
Takie promocje i oferty reklamowe zwykle nie sprawdzają się, jeśli chodzi o rynki międzynarodowe. Jeśli przypomnisz sobie odniesienia do Pizza Hut w Code Geass, wersje amerykańskie je zamazały. Dokładny powód nigdy nie został wyraźnie określony, ale widząc, że Pizza Hut Japan była tak apodyktycznym sponsorem na rynku krajowym (jak w Japonii), możliwe, że negocjacje zakończyły się niepowodzeniem, gdy Bandai negocjował z amerykańskim podmiotem Pizza Hut. Pomimo wspólnej nazwy i marki Pizza Hut w Japonii i Pizza Hut w USA to odrębne i odrębne podmioty, które mają własne ideały prowadzenia działalności.
Co więcej, prawa do lokalizacji licencji na program nie są tanie i często nie obejmują one mechanicznej licencji na korzystanie z muzyki. Większość tych kosztów licencyjnych jest opłacana z góry, a jeśli seria odniesie wystarczający sukces, tantiemy muszą być wypłacane komitetom ds. Oryginalnych produkcji (które mogą wynosić od 20 do 30%). To sprawia, że rzeczy zbyt kosztowne, aby po prostu przenieść cokolwiek, więc firmy lokalizacyjne muszą być wybredne, aby móc wyprodukować produkt lub przynajmniej wyciągnąć.
Bez rzeczywistych produktów do sprzedaży możliwości zarabiania na inwestowaniu w nowe anime są niewielkie. W 2013 roku przemysł anime w Japonii przyniósł z Japonii ponad 2,03 miliarda dolarów i rynków międzynarodowych. W 2014 roku japoński przemysł mangi zarobił ponad 2,3 miliarda dolarów tylko w Japonii. W Japonii symbiotyczny związek anime i mangi działa z powodu istniejącej infrastruktury i relacji. Jednak w USA wszystko jest podzielone, co utrudnia koordynację między dystrybutorami.
Jeśli chodzi o studio, nie sprzedają praw do dystrybucji i sprzedaży IP, które nie jest już w dystrybucji. Dlaczego mieliby to robić? Jeśli to zrobisz, w zasadzie mówisz fanom, że rezygnujesz z tego produktu, co może zmniejszyć ich szacunek dla firmy i jej produktów. Podobne rzeczy miały miejsce w przeszłości, np. W przypadku Macross i Robotech. Chociaż z takiej afery wynikało kilka dobrych rzeczy (na przykład uświadomienie amerykańskiej publiczności o rodzaju animacji znanej jako anime), były też pewne wady (Macross nigdy nie może zostać oficjalnie wydany w USA, o ile Harmony Gold posiada prawa). Co powiedzieć, właściciel adresu IP nie zrestartuje serii później, tak jak to zrobili Kryształ Sailor Moon, Dragonball Superlub Osomatsu-san? Na dobre lub na złe właściciele praw własności intelektualnej zachowują prawa do swoich adresów IP, aby zachować integralność serii dla siebie, jej twórców i fanów. Po co sprzedawać coś, co twoi ludzie pracowali miesiącami i latami, aby zrobić obcym nadzorcom, aby robili to, co im się podoba? Nie masz nic do powiedzenia, gdy sprzedasz prawo do swojego adresu IP. Kto powiedział, że amerykańskie firmy będą szanować wizje i idee oryginalnych twórców i fanów?
Jednak nie wszystko jest ponure. Mówiono o wspólnych przedsięwzięciach z japońskimi firmami w celu zainwestowania w anime na rynku międzynarodowym.
Dystrybutor strumieniowego wideo Crunchyroll i japońska firma handlowa Sumitomo Corporation ogłosiły w czwartek, że obie firmy tworzą spółkę joint venture, która zainwestuje w produkcję anime na rynek międzynarodowy.
To joint venture, którego nazwa podmiotu i wielkość inwestycji nie zostały ujawnione, weźmie udział w komitetach produkujących tytuły anime, które będą następnie dystrybuowane przez Crunchyroll.
Sumitomo Corporation jest jedną z największych japońskich firm handlu ogólnego (sougou shousha). Jej dział medialny zajmuje się dystrybucją treści dla telewizji kablowej, nadawców naziemnych i kin. W ostatnich latach zwiększył inwestycje w biznes treści kreatywnych.
W lutym Sumitomo nawiązało współpracę z japońską firmą medialną Imagica Robot Holdings i publiczno-prywatnym funduszem Cool Japan Fund, aby przejąć SDI Media, amerykańskiego dostawcę usług tworzenia napisów, tłumaczeń i dubbingu językowego.
Według komunikatu prasowego Crunchyroll może pochwalić się 700 000 płatnych subskrybentów i ponad 10 milionami widzów miesięcznie. W raporcie zauważono, że międzynarodowi dystrybutorzy, tacy jak Daisuki i Crunchyroll, a także szereg chińskich firm, coraz częściej uczestniczą w komitetach produkcyjnych.
Wraz ze wzrostem kosztów licencjonowania treści do dystrybucji za granicą, dostawcy treści mogą zapewnić sobie prawa do dystrybucji, inwestując w produkcję zamiast konkurować i płacić wysokie opłaty licencyjne. Jednak Anime! Anime! Biz zauważa również, że celem Crunchyroll nie jest jedynie nabywanie praw.
Współzałożyciel i dyrektor generalny Crunchyroll, Kun Gao, zwraca uwagę na rosnące znaczenie rynków zagranicznych w branży anime. Zakładając spółkę joint venture, firma dąży do połączenia fanów z produkcją anime od momentu jej powstania. Dzięki spółce joint venture Crunchyroll, tradycyjnie silny w Ameryce Północnej i Europie, może również rozszerzyć swoją sieć dystrybucji o Sumitomo, która tradycyjnie jest silna w Azji.
Nie oznacza to, że tylko Crunchyroll dąży do takiego miejsca. Funimation i Netflix robią to samo. Można się domyślać, jak dobrze te nowe przedsięwzięcia się zakończą. Jak dobrze te firmy będą w stanie dotrzeć do międzynarodowych fanów anime, jak dobrze te firmy rozumieją obecny międzynarodowy rynek anime i czego chcą fani? Tylko czas powie...
3- 1 „2,02 miliarda jenów” to mylące / nieprawidłowe stwierdzenie.
- Jeśli uważasz, że coś zostało źle podane, możesz przesłać zmianę.
- Ładnie wyjaśniłem moje pytanie dotyczące infrastruktury i trudności. Zaakceptowano I +1!
Zacznijmy od ograniczenia przymiotników „wiele” i „ogromny” w kontekście. Tak, istnieje wiele stron fanowskich, które zawierają dyskusje na temat anime i mangi, a usługi przesyłania strumieniowego zdecydowanie wybierają ich więcej.
Jednak to robi nie oznacza, że rynek na to jest duży. O ile mi wiadomo, biznes strumieniowego przesyłania anime jest wciąż stosunkowo nowy; Dopiero około 2009 roku Crunchyroll wyprostował się i poleciał w prawo, zaczynając usuwać nielegalne kopie anime ze swojej strony i uzyskując odpowiednie licencje na jego zawartość.
(Jeśli chcesz listę tych miejsc, to ci pomoże.)
Większość innych usług w 2000 roku borykała się z podobnymi problemami przy uzyskiwaniu legalnych licencji na dystrybucję treści lub z powodu zbyt powolnych sieci konsumentów, aby zapewnić ich niezawodne przesyłanie strumieniowe. Do licha, w 2001 roku większość ludzi nadal korzystała z kopii systemu Windows 2000. W latach 2008-2009 na kluczowych rynkach występowało więcej lepszych sieci, ale szanse na posiadanie przez nich przyzwoitych łączy szerokopasmowych do transmisji strumieniowej wciąż nie były tak duże.
Teraz powinniśmy zacząć mówić o różnicy na rynkach między Ameryką a Japonią. Jest los większy wydatek, który musi iść na serię do dystrybucji zagranicznej, i musi istnieć realny i zachęcający rynek, aby wprowadzić serię. Jeśli serial spotka się z chłodnym przyjęciem w kraju, takim jak Nichijou, szanse na jego eksport są bliskie zeru.
Mówiąc najprościej, musi to być dobra inwestycja dla wszystkich zaangażowanych stron.Jeśli tak nie jest, w najbliższym czasie nie będzie można go zobaczyć w tłumaczeniu na język.
