Wirtualna legalność # 53 - Nie, \ „Games as a Service \” nie jest oszustwem: reakcja na przeklęte farmy (prawo Hoega)
Wiem, że skany przetłumaczone przez fanów i zeskanowane oficjalne strony są nielegalne, gdy manga jest wydawana w języku angielskim, ale nigdy nie byłem pewien, jakie są zasady, jeśli manga nie została wydana w języku angielskim. Jakie są ogólne zasady dotyczące legalności tłumaczeń fanowskich i tłumaczeń mangi przechodzących z japońskiego na angielski (lub innego języka, w którym obowiązują inne / szczególne zasady)?
5- powinieneś sprawdzić ten kcl.ac.uk/artshums/depts/cmci/people/papers/lee/between.pdf i dotyczy różnicy między naruszeniem praw autorskich a subbingowaniem / skanowaniem przez fanów
- Na marginesie, istnieje kilka grup skanujących, które faktycznie uzyskują pozwolenie od autora na skanowanie i tłumaczenie swoich prac.
- @krikara Naprawdę? Czy możesz podać przykład jednego? Jestem trochę sceptyczny, ponieważ dosłownie nigdy nie słyszałem, żeby coś takiego się wydarzyło.
- @senshin Wiele webtoonów i lekkich powieści Baka-Tsuki ma pozwolenie autora. Jeśli chodzi o mangę, są też takie. Sprawdź ten link mangaupdates.com/showtopic.php?tid=40345&page=1
- @krikara Huh, dobrze. Im więcej wiesz!
Jest to kwestia międzynarodowego prawa autorskiego i jako taka jest dość skomplikowana i zależy od miejsca zamieszkania. Jednak w większości krajów rozwiniętych prawa są dość ujednolicone, więc jeśli chcesz malować szerokimi pociągnięciami pędzla i ignorować techniczne niuanse, wszystkie prawa są dość uniwersalne.
Większość krajów na świecie jest stronami umów handlowych i umów dotyczących praw autorskich. Najbardziej znanym z nich jest Konwencja Berneńska, ale jest też wiele innych. Bez wchodzenia w zbyt wiele szczegółów technicznych, te umowy oznaczają, że kraje będą do pewnego stopnia szanować swoje prawa autorskie i własność intelektualną. Istnieją pewne wyjątki, takie jak dozwolony użytek, ale skanowanie na pewno nie pasuje do żadnego z nich.
Japonia jest partnerem większości krajów w takich umowach.Oznacza to, że japońscy posiadacze praw własności intelektualnej mogą zazwyczaj wnosić pozwy przeciwko osobom naruszającym ich prawa nawet w innych krajach. Ewentualnie można by pomyśleć o tym, że dzieła japońskie zachowują też pewne zabezpieczenia prawne za granicą, tak że np. amerykański skaner mangi nadal łamałby prawo. Przepisy te są zazwyczaj dość szerokie i obejmują wiele różnych środków artystycznych (np. Anime) i innych dzieł, które są chronione prawem własności intelektualnej. Tak więc, ze względów praktycznych, jeśli rozpowszechniasz lub otrzymujesz kopie mangi, które nie są oficjalnie licencjonowane, prawdopodobnie łamiesz prawo.
Status licencji nie ma żadnego prawnego wpływu na status praw autorskich. Licencjonowanie to osobna kwestia, czy inne firmy mogą tworzyć i rozpowszechniać utwór (zwykle za granicą). Jednak utwór nielicencjonowany jest nadal prawdopodobnie chroniony prawem międzynarodowym. Istnieją jednak praktyczne kwestie związane z kosztami postępowania sądowego i reakcją fanów, które sprawiają, że postępowanie prawne jest mało prawdopodobne, zwłaszcza w przypadku seriali nielicencjonowanych, w przypadku których posiadacz praw ma zazwyczaj niewielkie korzyści finansowe. Ta historia może się drastycznie zmienić, gdy zaangażowanych jest więcej stron (np. Sponsorów).
Anime News Network ma dobrą wprowadzającą sekwencję artykułów na temat prawnych aspektów anime. Oczywiście istnieją praktyczne różnice między anime a mangą. W szczególności producenci anime mają zwykle większe możliwości i są bardziej zainteresowani ochroną swojej własności intelektualnej niż producenci mangi. Jednak przynajmniej na podstawowym poziomie zasadniczo nie ma różnicy prawnej między ochroną przyznaną obu. Oto, co mają do powiedzenia na temat fansubbingowania w takich przypadkach:
Częstym pytaniem, które się pojawia, jest legalność pobierania programu, który nie jest jeszcze licencjonowany lub nie został jeszcze wydany w Stanach Zjednoczonych (lub gdziekolwiek dana osoba może przebywać). Chociaż ta kwestia jest coraz mniej niepokojąca w przypadku nowych programów dzięki przesyłaniu strumieniowemu za pośrednictwem Hulu, Crunchyroll i innych usług, jest to powszechna odpowiedź wielu fanów programu, że nie mają innych możliwości oglądania go poza importowaniem płyt DVD lub blu-ray z Japonii (które mogą mieć napisy, nie mówiąc już o dubie).
Faktem jest jednak, że nawet jeśli program nie jest licencjonowany do wydania w Stanach Zjednoczonych, nadal jest chroniony w Stanach Zjednoczonych. Między narodami istnieje kilka umów międzynarodowych, które zapewniają twórcom w jednym kraju ochronę ich utworów i praw w innym. Konwencje te obejmują konwencję berneńską, UCC w Genewie, UCC w Paryżu, TRIPS i WCT. Zarówno Japonia, jak i Stany Zjednoczone są sygnatariuszami wszystkich pięciu z tych umów. Bez wchodzenia w szczegóły każdego traktatu, oznacza to generalnie, że anime, wyprodukowane i wyprodukowane w Japonii, ale jeszcze niepublikowane w Stanach Zjednoczonych, jest NADAL chronione kodem Stanów Zjednoczonych.
Fani mogą nie być świadomi tego, że rozpowszechniając w Stanach Zjednoczonych tytuł anime, na który nie udzielono licencji, potencjalnie naruszają prawa autorskie kilku innych powiązanych firm. Anime często obejmuje kilka sponsorów w celu sfinansowania projektu. Te logo firm i lokowanie produktów również podlegają ochronie praw autorskich lub znaków towarowych, a wyświetlanie ich produktów lub symboli narusza prawo własności intelektualnej. Tak więc, chociaż ktoś mógłby streamować odcinek Code Geass, myśląc, że jedyną firmą, o którą muszą się martwić, jest Bandai, Pizza Hut może w rzeczywistości wnieść pozew o wykorzystanie ich logo bez pozwolenia. Tiger & Bunny jest pełen reklam od Pepsi po Amazon, z których wszyscy mają prawa do swoich znaków towarowych i obrazów, które mogą zostać naruszone podczas wyświetlania oryginalnego dzieła. Dotyczy to również muzyki, która często może stanowić osobną licencję, gdy w programie występuje artysta muzyczny, który wykorzystuje serial do promowania swojego zespołu lub najnowszego singla, dlatego często wiele filmów z anime na YouTube ma usunięty dźwięk przez YouTube, gdy żądanie artysty jako takie. Te umowy licencyjne mogą nawet wpłynąć na dystrybucję krajową, jak miało to miejsce w przypadku wydania Har + Guu przez Funimation, w którym brakowało końcowej piosenki ohashi Eri Umihary.
Zwrócę również uwagę, że chociaż fanowce i skanery prawie na pewno są w błędzie prawnym, liczba przypadków z tym związanych jest dość mała. Dzieje się tak z kilku powodów. Po pierwsze, przemysł japoński jest stworzony do sprzedaży towarów w Japonii, więc nie są zainteresowani prowadzeniem spraw za granicą. Z drugiej strony, branża licencjonowania została zbudowana wokół istniejącej już kultury fansubbingu, więc zawsze to uwzględnili.
Głównym powodem, dla którego tak się nie dzieje, jest prawdopodobnie to, że reakcja, która wystąpiłaby wobec organizacji licencyjnej, która to zrobiła, jest prawdopodobnie bardziej kosztowna niż cokolwiek, co mogą zyskać. Nawet sprzeciw wobec Funimation za żartowanie o pozywaniu downloaderów fanowskich był dość znaczący i wątpię, czy są naprawdę zainteresowani powtórzeniem tego ponownie. Jednak z prawnego punktu widzenia prawdopodobnie mieliby do tego prawo.
To dość prosta kwestia. Jeśli mieszkasz w kraju, który jest sygnatariuszem Konwencji berneńskiej (czyli w większości krajów), musisz przestrzegać japońskiego prawa autorskiego (podobnie Japończycy są zobowiązani do przestrzegania prawa autorskiego swojego kraju).
Japońskie prawo autorskie (podobnie jak większość praw autorskich) zabrania nieautoryzowanego powielania dzieł chronionych prawem autorskim,1 który jest integralną częścią każdego skanowania. W związku z tym każdy skaner, który nie uzyskał zgody właściciela praw autorskich do mangi przed jej zeskanowaniem, narusza japońskie prawo autorskie.2 Fakt, że manga nie została wydana w języku angielskim, jest nieistotny.
Oczywiście istnieją wyjątki od praw autorskich, ale żaden z nich nie ma zastosowania w kwestii skanowania. W szczególności dozwolony użytek nie jest obroną - hurtowe kopiowanie całości materiału chronionego prawem autorskim nigdy nie zostałoby uznane przez sąd za „dozwolony użytek”.
(Oczywiście, niezależnie od tego, czy jest to skanowanie etyczny to zupełnie osobne pytanie).
1 Zobacz na przykład artykuły 21 i 49 ustawy o prawie autorskim (oficjalne tłumaczenie na język angielski).
2 Ta odpowiedź nie dotyczy dzieł, które przeszły do domeny publicznej. Nie ma przeszkód prawnych w skanowaniu dzieł będących własnością publiczną. Problem polega na tym, że japońskie prawo (ustawa o prawach autorskich, artykuł 51) stanowi, że utwory przechodzą do domeny publicznej 50 lat po śmierci autora i nikt dziś nie skanuje mangi narysowanych przez ludzi zmarłych przed 1963 rokiem. Tak więc, dla celów praktycznych, domena publiczna tak naprawdę nie zajmuje się całą kwestią skanowania.
