Mike Posner - I Took A Pill In Ibiza (Seeb Remix) (Explicit)
Opierając się na odpowiedzi na to pytanie, wydaje się, że lekkie powieści, które są przekształcane w anime, są zwykle najpierw przekształcane w mangę (np. Haruhi Suzumiya). Istnieje kilka wyjątków, takich jak Miłość, Chunibyo i inne urojenia gdzie ONA została wydana przed pełnym anime i Toaru Hik shi e no Koiuta gdzie manga zaczęła się miesiąc po anime. Wiele innych LN nigdy w ogóle nie jest przekształcanych w anime, w tym te, które istnieją w normalnych kanonach anime (np. Lekkie powieści osadzone w kanonie Naruto).
Czy te, z których zrobiono mangę, zostały najpierw zrobione w celu ustalenia, czy odniosą sukces finansowy w formie wizualnej i dlatego nie są bezpośrednio przenoszone do anime? Dlaczego więc te, które są częścią popularnych seriali (Naruto, Death Note, itp.) Nie zostałyby przerobione na anime? Czy istnieje powód, dla którego tak rzadko, jeśli w ogóle, widzimy lekkie powieści bezpośrednio przekształcone w anime?
Nie jestem specjalistą w branży, ale nie jest to celowa kwestia testowania rynku mangą przed zrobieniem anime.
Po prostu anime to znacznie większa inwestycja dla wszystkich zaangażowanych stron, z dużo dłuższym czasem realizacji. W rezultacie są szanse, że zanim LN przejdzie przez różnych inwestorów i producentów zobowiązanych do zielonego oświetlenia, jest już zajęty przez mangakę. W typowym przypadku o wiele łatwiej jest najpierw załatwić umowę na mangę. Popularność samej mangi nie wpływa bezpośrednio na anime, popularność (w niektórych przypadkach tylko jakość) oryginalnego LN wystarczy, aby projekt się urzeczywistnił.
1- To też byłoby moje podejrzenie. Anime to miliony dolarów i mnóstwo kosztów alternatywnych, podczas gdy twoi pisarze, artyści i animatorzy pracują nad nim zamiast nad czymś innym. Adaptacja mangi może polegać na wzięciu obiecującego debiutanta, który wygrał kilka konkursów i pozwolił im odpracować istniejącą powieść. Koszt jest niższy, ryzyko mniejsze, a jeśli manga się powiedzie, jest to kolejny dowód na to, że oryginalna praca jest wykonalna.
Z tego, co mogłem znaleźć, wyszukując w sieci, wynika, że większość lekkich powieści nie jest poprawnie napisana, zarówno w stylu zdaniowym, jak i pod względem konstrukcji postaci i sytuacji.
Oto kilka cytatów z bloga, który znalazłem, które mogą wyjaśniać, dlaczego bezpośrednie dostosowanie Light Novel do anime może być trudne,
Widzicie, te opisy w LN rzadko zdarzają się z punktu widzenia oderwanej trzeciej osoby opisującej wydarzenia, ale prawie zawsze są przedstawiane w postaci bohatera opowiadającego o wydarzeniach, które widzą. Wszystkie te przymiotniki i przysłówki mają zapewnić, że niczego nie przegapimy i powiedzą nam, jak bohater postrzega świat.
Pokazują również pewną niepewność co do jakości własnego pisma, jego skuteczności w przekazywaniu informacji bez uciekania się do tego narzędzia. Jeśli ktoś ufa ich pisarstwu i jeśli ufa, że ich postacie i sytuacje przejdą samodzielnie, możesz po prostu przedstawić scenę i pozwolić ludziom na własną interpretację postaci. Tak, niektórzy ludzie mogą interpretować rzeczy inaczej, ale to nie jest błąd, ale funkcja. Inaczej niż w lekkich powieściach, musimy przez cały czas wiedzieć, co naprawdę myślą bohaterowie, jakie jest ich podejście do każdej drobiazgowej rzeczy, która się pojawia. Sceny nie mogą oddychać.
Jest to jednak coś więcej niż tylko nieco przerośnięte opisy kwiatowe. To coś więcej niż tylko nie ufanie odbiorcom, że dostaną to, do czego zmierzasz (w stylu retrospekcji). Inną kwestią jest to, że skoro autor dokonuje swojej charakterystyki w ten sposób, nie robi tego w inny sposób - na przykład poprzez słowa i działania bohaterów. Nie tylko inne akcje ”, ale także bohatera. Nie ma potrzeby „pozwalać działaniom mówić same za siebie”, skoro możesz po prostu opowiedzieć o wszystkim, co chcesz przekazać publiczności.
Jest coś, co łączy wielu bohaterów lekkich powieści, co wiąże się z kwestią wspomnień, o których wspomniałem wcześniej - opowiadają. Są to krzykliwe i cyniczne osoby, które mają długie wewnętrzne monologi. Większość tego, co o nich wiemy, pochodzi z tych monologów. I tutaj dochodzimy do królestwa adaptacji. Jak dostosowujesz takich narratorów? Albo masz „ścieżkę narratora”, a postać prowadzi wewnętrzne monologi, takie jak Hachiman z OreGairu lub Kyon z The Melancholy of Haruhi Suzumiya, w którym to przypadku wzmacniasz ich cyniczną i nieco wycofaną osobowość, albo po prostu ją odcinasz.
I tam robi się bałagan. Ponieważ tak duża część charakteryzacji, zwłaszcza głównego bohatera, odbywa się za pomocą wewnętrznych monologów, jeśli je wszystkie usuniesz, bohater wydaje się być pustą skorupą. Tak, to wina autora, ale kiedy dostosowujesz taką postać, której działania i słowa nie mówią same za siebie, bo nigdy nie musiały, zostajesz z „zbyt fajnym”, „skrzywionym” i „lekko wycofanym” " postać. Powszechne skargi na bohaterów Shounen LN. To wszystko prawda, ale tak samo jak krzyki czytelników LN, którzy mówią krytykom anime, że brakuje im prawdziwej głębi postaci, która nigdy nie została przeniesiona.
Myślę, że chodzi o to, że byłoby nieco łatwiej dostosować anime z mangi (np. LN-> Manga-> Anime), ponieważ większość klatek kluczowych byłaby już obecna i byłoby bardziej jasne zrozumienie OG Pomysł lub wizja twórcy. Myślę, że w mandze może być też nieco łatwiej dostosować narracyjny aspekt LN.
Powiedziawszy to wszystko, myślę, że najlepiej jest pamiętać, że anime, zwłaszcza te, które są adaptacją mangi lub lekkiej powieści, są głównie po to, aby działać jako materiał promocyjny lub reklamowy dla zawartości OG. I tak jakby zakładają, że wykorzystałeś już oryginalny materiał.
