Taeko (jako dziecko) narzeka, że nie ma ładnej torebki i odmawia wyjścia na kolację z resztą rodziny. Kiedy zdaje sobie sprawę, że chcą iść bez niej, wyskakuje za nimi przez drzwi - żałując napadu złości, jaki właśnie miała.
Kiedy wychodzi przez frontowe drzwi, jej ojciec bije ją za to, że widzi, jak wychodzi z domu bez butów.
Wspomina, że to był pierwszy i jedyny raz, kiedy jej ojciec ją uderzył.
Zdaję sobie sprawę, że zachowywała się niegrzecznie, ale co było takiego złego w wychodzeniu z domu bez butów (w porównaniu z samolubnym napadem złości z powodu torebek)? Czy to kwestia kulturowa?
To imponująca, ale kontrowersyjna scena, która wprawia w zakłopotanie nawet japońskich widzów. W rozdziale 22 oryginalnej, pół-autobiograficznej mangi, na której opiera się film Ghibli, autor spekuluje, że ojciec Taeko fizycznie ukarał Taeko, ponieważ nie postępowała zgodnie z jego zasadą wychowywania dostojnej (czytaj wyższej klasy) córki. Dzieje się tak, ponieważ w powojennej Japonii, w tym w okresie dzieciństwa Taeko w 1966 roku, chodzenie boso (poza domem) było powszechnie kojarzone z biedą. (Por. Klasyczna manga Boso Gen Keiji Nakazawy, ocalałej z Hiroszimy, która jest również świadectwem warunków życia zubożałych ludzi.) Jej ojciec prawdopodobnie nie obchodziło, czy Taeko zachowywała się samolubnie, czy złośliwie.
������������������������������������ ���������������������������������������������������������
������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������������ ������������������������������������������������������������ ������������������������ ���������������������������������������������������������������������������������������������
Cytowane z http://detail.chiebukuro.yahoo.co.jp/qa/question_detail/q13117211068.
Na marginesie, (hadashi kyouiku, Edukacja boso) jest obecnie ogólnie dobrze przyjmowany, więc nie sądzę, żeby wychodzenie z domu bez butów wiązało się już z taką karą.
Zainspirowany artykułem refleksji po obejrzeniu (po japońsku, dobra lektura), myślę, że scena, w której Taeko wybiega z domu boso, przypomniała ojcu pierwotne poczucie niższości i została potraktowana jako atak na jego uczucia. wyższości, to był jego mechanizm obronny. Tak naprawdę wszystko opiera się na założeniach, ale czy to możliwe, że ojciec był kiedyś biedny i doszedł do klasy średniej i wyższej? Czy jego wystawny styl życia (np. Kupowanie wówczas rzadkiego i drogiego ananasa i nie dokończenie jego jedzenia) było nadwyżką rekompensaty za wcześniejsze dni? Odpowiednie fragmenty artykułów w Wikipedii (wyróżnienie przeze mnie):
Kompleks wyższości jest psychologicznym mechanizmem obronnym, w którym poczucie wyższości danej osoby przeciwdziała lub ukrywa jej poczucie niższości. [...] [I] Jeśli badamy kompleks wyższości i badamy jego ciągłość, zawsze możemy znaleźć mniej lub bardziej ukryta niższość [uczucie] złożone.
[Kompleks niższości] jest często podświadomy i uważa się, że prowadzi do tego osoby dotknięte chorobą nadwyżka rekompensaty, co powoduje, że spektakularne osiągnięcie lub skrajne aspołeczne zachowanie. […] Wtórne poczucie niższości wiąże się z doświadczeniem dorosłego, że nie jest w stanie osiągnąć podświadomego, fikcyjnego ostatecznego celu subiektywnego bezpieczeństwa i sukcesu, aby zrekompensować poczucie niższości. Postrzegana odległość od tego celu doprowadziłaby do negatywnego / przygnębiającego uczucia, które mogłoby wtedy skłaniać do przypomnienia pierwotnego poczucia niższości; to połączenie uczuć niższości może być doświadczane jako przytłaczający.
Wewnętrzne funkcjonowanie istot ludzkich jest naprawdę złożone, jak pokazał ten przykład w filmie, a wielu widzów, w tym ja, wciąż błaga o wyjaśnienie motywów działania ojca. Może nigdy nie będzie ostatecznej odpowiedzi.
